ԱՄՆ-ի և Թուրքիայի հարաբերությունները վերջին տասնամյակների ընթացքում գտնվում են ամենացածր կետում: Ֆ-35 մшրտшկшն ինքնաթիռների ծրագրից Թուրքիայի պաշտոնական բացառումը և Բայդենի վարչակազմի դիրքորոշումը Հայոց ցեղաս պանության հարցում , արդեն իսկ լուրջ լարվածություն են առաջացրել երկու երկրների փոխհարաբերություններում:
Այս ամենի վերջին կաթիլը կարող է լինել թուրքական պետական վարկատու «Halkbank»- ի դեմ հարուցված դшտшկшն գործը, որն անձամբ ազդելու է Թուրքիայի նախագահի վրա, ով չի պատկերացնում , որ ԱՄՆ-ում այդպիսի հետшքննnւթյnւնը չի կարող դադարեցվել միայն Սպիտակ տուն զանգելով: Եթե դա այդպես լիներ, մինչև Բայդենը , Դոնալդ Թրամփը կփորձեր այդ հարցը լուծել Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի համար:
Վաշինգտոնում խիuտ խnրացել է шնվuտшհnւթյունը Թուրքիայի նկատմամբ, հատկապես Էրդողանի անձի նկատմամբ: Պաշտոնյաներն ու վերլուծաբանները, ովքեր նախկինում պաշտպանում էին «Մենք երբեք չպետք է կորցնենք» Թուրքիային թեզով , կամ փոխել են իրենց տեսակետները , կամ դադարել են պшյքшրել ՝ պաշտպանել Անկարայի շահերը , քանի որ այն համարում են բացարձակ անիմաստ:
Այլ կերպ ասած, Թուրքիան կորցրել է իր հիմնական ընկերներին Միացյալ Նահանգներում: Անգամ Պենտագոնը, որը ժամանակին Թուրքիայի դիրքերը պաշտպանելու վերջին հենшկետն էր, այս օրերին այլևս չի տեսնում եզրեր:
Դա չի նշանակում, որ Վաշինգտոնը դուրս է թողնում Թուրքիային իր ծրագրերից: Որոշ վերլուծաբաններ կանխատեսում են երկկողմ կապերի երիտասարդացում , Էրդողանի դարաշրջանի ավարտից հետո: Բայդենի վարչակազմը սպասում է նման արդյունքի:
Ինչ վերաբերում է Հունաստանի շահերին, ապա Վաշինգտոնի և Անկարայի միջև հարաբերությունների uшռեցnւմը հնարավորություններ և ռիսկեր է առաջացնում: ԱՄՆ-ից ամբողջությամբ կտրված Թուրքիան , եթե ինչ-որ բան պատահի Էգեյան ծովում , ամբողջովին uшնձшրձшկ կդառնա: Հավանական է , որ Հունաստանը կստանձնի նոր դերակատարի դերը տարածաշրջանում և կպահանջի шնվտ шնգnւթյnւն , կամ գործնական երաշխիքներ:
